Wychodzące spod dłuta Henryka Burzeca rzeźby przedstawiały realizację wewnętrznych wizji artystycznych twórcy, natomiast w aspekcie ogólnospołecznym stanowiły sposób dotarcia do odbiorców. Twórca ten uprawomocniał widzów do subiektywnej interpretacji zawartych w formie oraz treści dzieła symboli oraz kulturowych odwołań.
Henrykowi Burzecowi nigdy nie brakowało energii psychofizycznej oraz chęci do podejmowania kolejnych wyzwań artystycznych. Od najwcześniejszych lat młodzieńczych coraz to nowe pomysły szybko przybierały realne kształty, a pragnienie przedstawiania konkretnych tematów wkrótce ustąpiło duchowej potrzebie poruszania w twórczości głęboko humanistycznych treści ideowych. Jednak w trakcie procesu twórczego treść w dziełach Henryka Burzeca nie ma znaczenia pierwszoplanowego i wielokrotnie ujawnia się dopiero jako wartość pochodna poszukiwań dotyczących rozwiązań kompozycyjnych.