Henryk Burzec wierzył, iż społeczna misja artysty nie ogranicza się do udostępnienia dzieł, dlatego pragnął odgadywać oraz zaspokajać duchowe potrzeby widzów, a zarazem zachęcić ich do czerpania korzyści wynikających z obcowania ze sztuką. Szczególna wrażliwość Henryka Burzeca nakazywała mu uwzględnić spostrzeżenia wszystkich odbiorców jego sztuki oraz poddać ich reakcje dogłębnej analizie, gdyż przedstawiały one dla niego nieocenione źródło inspiracji twórczej. Pojawienie się odbiorców było więc dla niego dopełnieniem aktu stworzenia dzieła. Ze względu na odmienne doświadczenia życiowe oraz osobiste emocje towarzyszące kontemplacji dzieł sztuki, zapewne każdy z widzów odczytuje treść przesłania prac artysty w indywidualny sposób.
